Kore'ye geri döneli neredeyse 1 hafta olacak...1 aydan biraz fazla bir süredir artık evim dediğim şehire uzaktım...
Kaçtım aslında birazcık..."CIK" fazla oldu...Kaçtım baya bayaa..
Aslında biletimi taaa 1 yıl önceden almıştım. Zaten şöyle bir ziyarete gidecektim.Ama planları alt üst edip,bir anlık karar ile biletimin tarihini değiştirip 2 hafta erken gittim.Ama aslında yazacaklarım gitmemden sonrasını değil öncesini kapsıyor...ve belki de birazcık seul'e geri dönüşümden sonrasını...
Ya şimdi ben bilmem kaç yıldır youtube falan filan..Ay doğallık ay kendimden ödün vermiyim ay içim dışım bir olsun....da o kadar kolay değil...Her şeyi söyleyemiyor insan...Ulan kendime söyleyemiyorum bazı şeyleri size nasıl söyliyim...O yüzden çok üstü kapalı yazarsam artık idare edin beni...
Uçak biletimin tarihini değiştirme kararını aslında ben almadım...Canımın acısı aldı...Çok canım yandı...Hem fiziksel hem ruhsal...Biri geçti gibi...Diğerine bakıcaz artık.
dönmeden 10 gün önce falan 8 gün süre ile sadece yoğurt yiyebildim...Ama mideme giren tek şeyin yoğurt olmasından bahsediyorum...Su falan yok...İçemiyorum. Böyle bir mide yanması olamaz...
Hemen öncesinde hayatımda ilk kez migren nedir öğrendim...O mideme vurdu,istifra ettim ondan midem yanıyo sandım ilk...Ama 8 gün sürer mi be ulan...
Üzerine bir de başka şeyler canımı yaktı...Dedim psikolojik...E napıcaksın ki böyle bir durumda...zaten 2 hafta sonra İstanbul'a gidicem...
Dedim ben gidiyorum...Gittim...
1 hafta sonra kendimi ameliyat masasında buldum.
Bak şimdi bile sinirim bozuldu,gözüm doldu...
Bu yıl tek istediğim sakin bir deniz kıyısında sevdiğim insanlarla 2-3 günlük bir tatil yapmaktı...
Planlandı edildi...Sonra olmadı...Korede olucaktı bu tatil...
İstanbula gittim...İçimde kaldı...Çok yakın arkadaşıma yazdım...Abi tatile gidelim...Hemen tamam ben çadırı aliyim dedi...ikiletmedi bile...Anladı heralde...güzel kafa dağıttım gibi...gibi diyorum çünkü işte insan bencil...istediğim tatil olmadı ya...buruktum işte...döndüm tatilden...hastane sonra yine hastane...sonra ameliyat...
bütün bir geçen yıl hastalanmalarımın %90 sebebi safra kesemdeki taşmış...Aldılar organı...
Çok basit olan ameliyat zorlu geçmiş...Doğuştan safra kesem karaciğerime gömükmüş falan filan...Normalde sürmesi gerektiğinden 2 kat daha uzun sürüyo ameliyat...Neyse...
e 1 hafta sonra İran'a gitmem lazım...Dedem vefat etti gidemedim...40ı oldu gidemedim...13-14 yıldır gitmemişim zaten...Sabah dikişlerim alındı akşamına İran'a uçtum...
Arada bir sürü bok püsür oldu...
2 aydır sorunsuz hiç bir günüm geçmedi...Mutlaka bana ters bir şey oldu...büyük ya da küçük...
Şanssızım...
Cidden buna inanıyorum artık...Ben şanssız bir insanım...
Ne doğru düzgün arkadaşlarımı görebildim,ne canımın çektiği şeyleri doya doya yiyebildim...Ya 1 ay zehir oldu...
şimdi seul'e geri döndüm...
O da şanssızlıkla başladı...Sevinçle indim uçaktan...telefonu açıp havaalanının wifi'ına bağlanmamla beraber ağlamam bir oldu...OFFFF neyse...
Geldiğimden beri ilk defa başbaşa kaldım kendimle...
Ondan bu yazılar coşmalar falan...
Motivasyonumu kaybetmemem lazım...
Şu ana kadar kendim için olduğu kadar size de yazdım...Bundan sonrası kendime not:
1-Ev bul...Bulamasan da ara...
2-Başvuru yap...Kazanamasan da yap.
3-Spora başla...Bahanesi yok başla...
4-Yalnız kalmayı öğren...Kimse senin dibinde yaşamak zorunda değil.
bye...
